متواضع :: مُخلص

مُخلص

«قُلِ اللّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصًا لَهُ دینی؛ بگو من خدای را می پرستم و دینم را خاص و خالص برای او می گردانم»

۱۴ شهریور ۹۲ ، ۱۴:۲۹

متواضع

انسان همچون رودخانه است ؛ هر چه عمیق تر باشد ، آرام تر و متواضع تر است...

۱۴

۰ ۹۲/۰۶/۱۴

نظرات (۳۱)

۱۶ شهریور ۹۲ ، ۲۱:۰۸

فائزه سعادتمند

عمیق ها البته گاهی "گرداب" پنهان کرده اند...

۱۶ شهریور ۹۲ ، ۱۴:۲۳

نفس...

لبخند هایم را در دلم ذخیره کرده ام

"بماند برای روز مبادا"

روزی که تو می آیی.......

اما هرچه تقویم را زیر و رو میکنم؛روزمبادا را بیدا نمیکنم!!!

انتظار نوشت:چشمم به ماه بود که دلواپست شدم...
برگرد ای خلاصه ی امن یجیب ها!

۱۶ شهریور ۹۲ ، ۱۴:۱۴

نوکر اهلبیت

بله

۱۶ شهریور ۹۲ ، ۱۲:۳۳

م. میم

سلام...

با مطلب:

راز های قرآن بخش اول

http://iran1414.blog.ir/post/8

و

افراطیون اعتدال گرا

http://iran1414.blog.ir/post/6

در خدمتیم....

۱۶ شهریور ۹۲ ، ۱۲:۲۴

نقل قول

با سلام خدمت شما وبلاگنویس محترم

مطلب شما تحت عنوان:

"انسان همچون رودخانه است هرچه عمیق تر ..."

در سایت "نقل قول" پاتوق وبلاگنویسان ارزشی در قسمت کوتاه نوشت منتشر گردید/

چشم به راه مطالب بعدی شما هستیم/.

۱۶ شهریور ۹۲ ، ۱۱:۵۰

پلڪــــ شیشـہ اے

سلام علیکم

عیدتان مبارک

توفیقات ویژه حضرتشان نصیب

و خدایا دِلم را کُر کن ...

رودخانه آرام و عمیق ... کُر که باشد ... دیگر چه میشود

خداقوت

یاعلی(صلوات برای فرج)

۱۶ شهریور ۹۲ ، ۰۹:۰۸

استادنوجوان

بسیار زیبا

یا علی

۱۶ شهریور ۹۲ ، ۰۹:۰۷

استادنوجوان

بسیار زیبا

یا علی

۱۶ شهریور ۹۲ ، ۰۰:۱۱

کــربــ بلایی محـــــبــــــــ

سلام
خداقوتــــــــــــــــــ
ولادت حضرت معصومه (س) مبارک
بروزمـــــــــــ
یازهرا کربـــــــ بلا انشاالله

۱۵ شهریور ۹۲ ، ۲۳:۲۲

عاشق ولایت

نم نمک بوی بهاران میرسد
بوی سرسبزی ریحان میرسد
باز دل ها در تلاطم آمده
بار دیگر باز طوفان میرسد
باظهورش در کویر قم ولی
حلم و علم و فضل و عرفان میرسد
عیدی ام شکی ندارم امشب از
سوی آقای خراسان میرسد
مژده ای دادند ای هم میهنان
خواهر سلطان ایران میرسد
شاه بانوی من است و سرخوشم
از بهشتش بوی سوهان میرسد

از سر دیوانگی حالم بد است
آرزویم یک سفر قم-مشهد است

۱۵ شهریور ۹۲ ، ۲۲:۰۱

علی

خوب بود.

۱۵ شهریور ۹۲ ، ۱۹:۵۸

کعبه من

میلاد بانو مبارک منتظرتون هستم

۱۵ شهریور ۹۲ ، ۱۵:۴۷

سید مصطفی موسوی نژاد

جالب بود.بروزم

۱۵ شهریور ۹۲ ، ۱۱:۳۷

مسیحا

جدیدا دارم تمرین میکنم اینطوری بشم...

۱۵ شهریور ۹۲ ، ۱۱:۱۹

با ولایت تا شهادت

چقدر از منش این شهدا دور شدیم
آنقدر خیره به دنیا شده و کور شدیم
معذرت از همه خوبان و همه همرزمان
ما برای شهدا وصله ی ناجور شدیم
شهدا در همه جا فاتح اصلی بودن
عجب اینجاست که مااین همه مغرورشدیم
شکر ، با سابقه ی دوستیِ با شهدا
ما عزیز دل مردم شده مشهور شدیم
و از آن برکت خون شهدامان حالا
ما مدیر کل و مسئول شده مسرور شدیم
و اگر حرفی خلاف شهدامان گفتیم
یحتمل مصلحتی بوده مجبور شدیم
پرکشیدن چه مستانه و رفتند و ما
درمیان قفس نفس چه محصورشدیم
--------------------------
با شهادت زندگی زیبا شود
عاشقی با سوختن معنا شود
حال،آنها رفته و ما مانده ایم
از شهادت ، ما همه جا مانده ایم
تا نفس داریم تا که زنده ایم
ای شهیدان از شما شرمنده ایم
تاابد رزمنده ایم پای ولی
جان فدای حضرت سیّد علی
التماس دعا فرج و شهادت.

۱۵ شهریور ۹۲ ، ۱۱:۰۲

ناموس خدا

عمیق

با سنگ هایی در مسیر...

۱۵ شهریور ۹۲ ، ۱۰:۴۴

با ولایت تا شهادت

ما را برای گدایش شدن آفریده اند

قمری آب و هوایش شدن آفریده اند

او را برای طواف و برای عروج

مارا برایِ برایش شدن آفریده اند.

این خانوم با کرم، محترم را برای

وقف امام رضایش شدن آفریده اند

اصلا تمامی ایران زمین را برای

ملک خصوصی پایش شدن آفریده اند

هرچند نانی نداریم، گندم که داریم

گیرم مدینه نرفتیم ما قم که داریم

زهرا حضورش نیازی به مردم ندارد

اصلا ظهورش مدینه یا قم ندارد

بالی که این آسمان را ندارد، چه دارد؟

آن کس که این آستان را ندارد چه دارد؟

عصمت تباری که همسایه اش را ندیده

همسایه اش نیز هم سایه اش را ندیده

بانوی والا مقامی که مافوق نور است

خورشید هفت آسمانی که ما فوق نور است

پروازها با قنوتش به بالا رسیدند

اعجازها با نگاهش به عیسی رسیدند

غیر از خدایا خدایا صدایی ندارد

روی زمین غیر محراب جایی ندارد

سجاده اش با مناجات کردن گره خورد

هر صبح با نور خیرات کردن گره خورد

امروز بارانی ترین عنایت به دستش

فردا فراوان ترینِ شفاعت به دستش

از یک طرف دخترِ مردِ مشکل گشاهاست

از یک طرف خواهرِ آبروی گداهاست

او حلقه ی اتصال رضا با جواد است

باب الحوائج ترینی که بابِ مراد است

وقتی که میخواست از خانه اش دربیاید

یعنی به سمتِ حریم پیمبر بیاید

دور و برش از برادر برادر قرُق بود

راه از پسر های موسی ابن جعفرقرُق بود

دست پسرهای موسی ابن جعفر نقابش

پای پسرهای موسی ابن جعفر رکابش

تا چادرش خاکی از ردپایی نگیرد

تا معجر با حجابش به جایی نگیرد

او آمد و مایه ی افتخار همه شد

دسته گل مریمی بهار همه شد

گیرم نبودیم اما سلامش که کردیم

گیرم ندیدیم، ما احترامش که کردیم

ما سربلندیم از اینکه گلابش نکردیم

با ازدحام سر کوچه آبش کردیم

او آمد و طرز خواهر شدن را نوشت و

قربانِ قبل از برادر شدن را نوشت و

چه خوب شد که مسیرش به مقتل نیوفتاد

چه خوبتر که بارها از روی تل نیوفتاد

گودالی از کشمکشهای لشکر ندید و

بالای سر نیزه ها سر ندید و....
ولادت تبریک و التماس دعا.

۱۵ شهریور ۹۲ ، ۰۹:۰۲